آن روز صبح شهید زندی نیا محل گره کار را پیدا کرد و با انجام چند شلیک فسفری برای پیدا کردان گرای دقیق قرارگاه دشمن اقدام به ثبت تیر نمود و سپس به من گفت با بیسیم به مسئول آتشباری کاتیوشا بگو به گونه ای قبضه ها را آماده اجرای آتش کند که اجرای آتش حجیم به صورت مداوم بر روی دشمن وجود داشته باشد. آتشها به فرمان حاج مهدی و با هماهنگی من اجرا شدند و هنوز ده دقیقه ازاجرای شلیک راکتهای مینی کاتیوشا نگذشته بود که دیدیم بعثی ها با اعزام نفربرهای زرهی خود اقدام به جمع آوری نیروهای خود از جلوی اولین پل روی کانال زوجی در منطقه عملیاتی کربلای پنج نمودند و فرار را بر قرار ترجیح دادند. این کار حاج مهدی موجب تغییر در وضعیت جنگ به نفع نیروهای خودمان گردیده و قرارگاه فرماندهی دشمن را منهدم نموده بود. مهدی زندی نیا اشک شوق میریخت و به من که بیسیمچی او بودم گفت بلند شو برویم پیش بچه های رزمی که در یکصد متری داخل کانال سیل بند غرب کانال ماهی مستقر بودند. مهدی حرکت کرد و به کانال رسید. در آنجا قاسم میر حسینی جانشین فرمانده لشکر 41 ثارالله و نیروهایش مستقر بودند. به آنها که رسیدیم فریاد زد برای چه نشسته اید بلند شوید ببینید که دشمن چگونه فرار میکند. فاصله ما تا مواضع استقرار دشمن بیش از دو کیلومتر بود و نیروهای پیاده هم پس از این پیروزی حرکت خود را برای انهدام و تعقیب دشمن آغاز نمودند. حاج مهدی به سرعت در جلو حرکت میکرد و من هم به دنبالش میدویدم. پاهای شهید زندی مشکل داشتند و در هنگام راه رفتن کمی میلنگید اما آن روز بال در آورده بود و این من بودم که به بدبختی سعی میکردم تا خودم را به او برسانم. گاهگاهی نگاهی به پشت سرش می انداخت و میگفت چرا مانده ای تندتر بیا. من به اتفاق ایشان و حاج  قاسم میرحسینی و بچه های گردان 407 بم به تعقیب دشمن رفتیم. دقایقی قبل از ما گردان 417 شهر بابک هم از خط عبور نموده و به نزدیکترین پل کانال زوجی رسیده بودند. همه این پیروزیها با اقدام سریع و دقیق و زیرکانه مهدی زندی نیا ایجاد شده بود. صبح آن روز که روز اول عملیات بود تا رسیدن نیروهای لشکر به آن سوی کانال زوجی حتی یک گلوله هم از سوی دشمن متواری شده به طرف نیروهای دو گردان لشکر 41 ثارالله شلیک نشد. بعثیها فقط در فکر فرار بودند و هیچ مقابله ای نمیکردند.