پس از پایان مرحله اول عملیات والفجر هشت در حال بازگشت به پشت جبهه بودیم
که ناگهان نمیدانم یک جیپ عراقی از کجا پیدا شد و مستقیم به طرف ما آمد. در آن
لحظه نه اسلحه داشتیم و نه مهمات و فقط یک قبضه خمپاره شصت همراهمان بود که
آن هم در دستان سید عزیز الله داوری که همه به او دایی میگفتیم قرار داشت . جیپ
بعثی با فاصله در مقابلمان ایستاد و کاملأ مشخص بود که در دامشان گرفتار شده ایم.
ناگهان سید عزیز الله دست به کار عجیبی زد و همان قبضه خالی خمپاره را بر روی
دوشش گذاشت و به سمت نیروهای بعثی نشانه گرفت. عراقی ها هم به خیال اینکه
قبضه آر پی جی است و الان به سمتشان شلیک خواهد کرد دنده عقب گرفتند و با
دست پاچگی فرار نمودند و ما از اسارت نجات یافتیم.