سردار حسین افشارمنش از رزمندگان و فرماندهان دوران دفاع مقدس و جزو پایه‌گذاران تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله کرمان به هنگام جنگ تحمیلی بود. وی فرمانده‌ای بی ریا، آگاه و با اقتدار بود که در شمار سرداران بزرگ استان کرمان محسوب می‌شود.

او تمامی دوران حضورش را در هنگامه جنگ و پس از آن، صرف افزایش علم و آگاهی و توان نظامی رزمندگان لشکر 41 ثارالله و تیپ مکانیزه ذوالفقار کرد و در عین حال هیچ‌گاه ارتباطش را با مردم کرمان و بسیجیان دوران دفاع مقدس قطع نکرد.

* مروری بر زندگی فرمانده فقید تیپ مکانیزه کرمان

حسین افشارمنش در سال 1339 در شهرستان بم متولد شد و برای نخستین بار در سال 1361 به همراه گروهی از بسیجیان کرمان به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت و تحت عنوان نیروی تک تیرانداز در گردان شهید سیرفر مشغول به خدمت شد. سپس با اتمام عملیات والفجر مقدماتی در جبهه ماند تا به همراه نیروهای گردان خمپاره‌انداز در عملیات والفجر 4 شرکت کند.

افشارمنش پس از این عملیات در جایگاه یکی از فرماندهان مهم لشکر قرار گرفت و در کنار سردار شهید مهدی زندی نیا فرمانده تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله اقدام به ایجاد و سازماندهی تیپ ادواتی رعد از درون جنگ و با استفاده از غنایم بدست آمده از ارتش بعث عراق کرد.

سردار حسین افشارمنش را می‌توان یکی از عوامل موثر بر حضور کرمانی‌ها در دفاع مقدس دانست و به حق در شمار سرداران بزرگی قرار دارد که نام کرمان را در تاریخ رزم و جنگ‌آوری و مبارزه برای حفظ اسلام و تمامیت ایران زنده نگاه داشته است.

وی در دوران دفاع مقدس در بیشتر عملیاتهای جنگ تحمیلی حضور داشت و در عملیات کربلای یک برای آزادسازی شهر مهران (تیرماه 1365) تحت عنوان جانشین تیپ رعد لشکر ثارالله انجام وظیفه کرد که در همین عملیات بر اثر ترکش گلوله خمپاره از ناحیه جمجمه سر به شدت آسیب دید و به همراه سایر شهیدان به سردخانه منتقل شد، تا اینکه پس از یک روز مشاهده شد جلوی دهان ایشان در پلاستیکی که قرار داده شده بود بخار ناشی از نفس کشیدن ایجاد شده و به طرز معجزه‌آسایی نجات یافت، اما با توجه به ضربه ناشی از برخورد ترکش به سرش از ناحیه سمت راست بدن فلج و به مدت 9 ماه در بیمارستان بستری شد.

افشارمنش پس از این مدت با کسب بهبودی دوباره به جبهه بازگشت و در عملیات کربلای هشت حضور یافت. سردارافشارمنش از آن پس تا انتهای جنگ در جبهه ماند و تحت عنوان فرمانده تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله ایفای نقش کرد. او ثمره خون شهیدان و یار و همپای آنها بوده است و شهید زنده‌ای بود که دو بار از خداوند متعال جان گرفت و حضورش در مرحله دوم تمامأ تلاش و کوشش و نوآوری و عرفان جنگ بود.

وی پس از جنگ تحمیلی تحت عنوان فرمانده تیپ یکم بم  و سپس فرمانده توپخانه لشکری لشکر 41 ثارالله مشغول به خدمت شد و بعد از آن به عنوان رئیس ستاد لشکر 41 ثارالله ادامه خدمت داد. در حالی که همواره از دردهای ناشی از مجروحیت‌های جنگ رنج می برد، اما همچنان به تلاش‌های خستگی ناپذیر خود ادامه می داد.

سردار افشارمنش سپس به عنوان فرمانده تیپ 38 مکانیزه ذوالفقار نیروی زمینی سپاه انتخاب و در طی این مسئولیت موفق شد جایگاه این تیپ را از بعد نظامی و آمادگی تجهیزات و نیروها به حد بالایی از استاندردهای جهانی برساند که این تیپ تحت عنوان تیپ نمونه کشوری به عنوان یکی از یگان‌های نظامی مقتدر و توانمند سپاه انتخاب شد. تیپ قدرتمندی که تحت فرماندهی مدبرانه ایشان علاوه بر حضور در رزمایش‌های مختلف، در کلیه مأموریت‌های محوله امنیتی و دفاع از تمامیت ایران اسلامی حضور می‌یافت و هر مسئولیتی که بر عهده‌اش گذاشته می‌شد را با موفقیت به پایان می‌رساند.

ایشان در سال 1390 اقدام به برگزاری گردهمایی رزمندگان تیپ ادوات لشکر 41 ثارالله در دوران دفاع مقدس نمود و برای اولین بار بیشتر رزمندگان ادوات را گرد هم آورد و بعد از 25 سال رزمندگان ادوات دوبار با یکدیگر دیدار نمودند و سپس در سال 92 اولین یادواره 380 شهید ادوات لشکر 41 ثارالله را در حسینیه ثارالله کرمان بر گزار نمود .

وی در سال 1392 اقدام به برگزاری گردهمایی رزمندگان زرهی در دوران دفاع مقدس کرد و موفق شد برای اولین بار بیشتر این رزمندگان را از شهرهایی همچون کرمان و تهران و اصفهان و خراسان و خوزستان و گرگان و گلستان و سیستان و بلوچستان و هرمزگان و فارس دور هم جمع کند و حماسه باشکوهی را از حضور یاران روزهای جنگ در کنار هم بیافریند.

او پس از برگزاری موفق این گردهمایی، اقدام به تشکیل دبیرخانه شهدای زرهی کرد و با تشکیل دو کارگروه در بخش‌های ادوات و زرهی تلاش کرد در کنار اداره حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کرمان نسبت به تعیین شهیدان و شهرهایشان و وصیت‌نامه و خاطرات آن‌ها برای زنده نگاه داشتن یاد و نام شهیدان و انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل‌های آینده و زنده گرداندن تاریخ دفاع مقدس اقدام کند. کاری که به رغم تلاش فراوان با عروج این سردار به ملکوت، نیمه‌تمام ماند.

او اکنون آرام گرفت و پس از سال‌ها در حالی که از جراحات جنگ رنج می‌بُرد به خیل یاران شهیدش پیوست. هر چند که چهار سال از بازنشسته شدنش می‌گذشت، صبورانه به زندگی و کارش ادامه و کمک به مردم و پیشبرد توان نظامی و اقتدار کشور ایران را در رأس برنامه‌ها و اهدافش قرار داد. مرحوم سردار افشارمنش این مرد خستگی‌ناپذیر کرمانی سرانجام در تاریخ دوشنبه 22 اردیبهشت ماه سال 1393 در حالی که به تازگی از سفر حج بازگشته بود در اثر سانحه تصادف در محور بم ـ کرمان دعوت حق را لبیک گفت.

یاد و نامش تا ابد گرامی باد.